MakeDogEasier ;) part I

heyah :)

tak jak obiecałem trochę podpowiem, jak uczynić życie z psem łatwym i przyjemnym i czerpać z niego to co powinno być najważniejsze czyli samą radość, a najłatwiej będzie mi to zrobić na moim własnym psim przykładzie, żeby każdy mógł sobie wysnuć swoje wolne wnioski, bo jak wiadomo każdy człowiek jest inny i każdy pies jest inny i każdemu wedle potrzeb ;)

ja w założeniu miałem być prezentem od Pana dla Pani na okrągłe urodziny, ale jak wiadomo żywe zwierzę w prezencie to najgorszy pomysł z możliwych i jak tylko Pan się wyjajił co mu chodzi po głowie to Pani się oczywiście nie zgodziła, bo pracują, bo będą uwiązani, bo kto będzie ze mną wychodził na spacer, bo dwa koty w domu, bo trzeba psa ułożyć i wychować i pierdylion innych powodów na nie. Ale Pan wiedział, że psem o jakim Pani całe życie marzyła jest seter irlandzki, czemu osobiście się w ogóle nie dziwię ;) i pokazał jej zdjęcia szczeniaków, w tym i mnie, w hodowli w której się właśnie urodziliśmy i którą już obserwował. Pani zmiękła ale dalej była kategorycznie na nie, pies never ever, wszystkie piękne, ale niech się cieszy ktoś inny. Byliśmy gotowi do odbioru za niecałe półtora miesiąca:)

od następnego dnia Pani czujna jak pies bolszewika zaczęła ogarniać co też na temat seterów irlandzkich pisze się w necie, rys historyczny, charakterystyka, fora i opinie, od kynologa przez zoologa, no taka jest co robić :)

w tym czasie Pan spokojnie i metodycznie sprawdzał hodowlę, rodowody, ceny, położenie etc.a na każde pytanie "Kochanie weźmiemy psa?" otrzymywał niezmiennie negatywną odpowiedź. Byliśmy gotowi do odbioru za miesiąc :)

Pani po przeczesaniu całego internetu zaczęła kupować książki, najpierw o seterach, potem o psach w ogóle, potem o ich układaniu i szkoleniu, potem relacje ludzi wychowujących psy i czytać, czytać, czytać. Byliśmy gotowi do odbioru za dwa tygodnie a Pan przestał pytać o psa :)))

Półtora tygodnia przed swoimi urodzinami Pani poprosiła, żeby Pan pojechał do hodowli i wybrał dla niej psa, bo po pierwsze ona sama się nigdy nie zdecyduje i będzie musiała wziąć ośmioro szczeniaków a poza tym niech to będzie jednak niespodzianka, a w razie co będzie na kogo zwalić winę ;) Byliśmy gotowi do odbioru za tydzień a Pani była gotowa na mnie :*

Pan przyjechał i wybrał mnie <3 bo jako jedyna cwana gapa spośród całego mojego rodzeństwa wystartowałem witać się i przymilać i chyba czułem że tylko Ich chcę i że jesteśmy sobie piesani:))) 

Dzień przed Pani urodzinami przyjechali po mnie we dwoje i zabrali mnie do domu :) W samochodzie zwymiotowałem Pani na kolana, a ona i tak się we mnie zakochała :)

I tak ja 10-tygodniowy Love Is In The Air wedle papierów, zwany Lordem w hodowli zostałem nazwany Pepe i trafiłem do domu:) I wtedy się dopiero wszystko zaczęło:) ale o tym potem:)

xoxo

and follow my blog